Minneapolis ovası beyaz çocukların ölümüne back-pack Rap koşturduğu sıra dışı Rapçiler yuvası. Ha seviyor muyuz, e tabii hem de sapına kadar. O yüzden bu yazıda diskografisini yorumlayacağım ve sıralayacağım MC'miz de aynen bu türden, hatta biraz daha uçlarda gezeni. Yani diyorsanız ki ben Eyedea severim, Sadistik dinlerim, Sage Francis abimdir, Slug da kardeşim, o zaman bu arkadaş da sizi belki bir nebze tatmin edecektir. Ama şiddetle önermediğimi de söyleyeyim. Yine de kısa bir diskografi için denemeye değer olduğunu düşünüyorum. Bakalım o zaman Kristoff Krane'in diskografisine.
Yukarıda saydığım MC'lerden Kristoff abiciğimizi ayıran bir özelik var aslında ve bu özellik iyi mi yoksa kötü mü ben hâlâ ortada kalmış haldeyim. Adam freestyle yapıyor ya... Durduramıyorsunuz, kafasına esiyor yapıyor. Albüm yapmış, şarkısını okuyor beyefendi beyefendi sonra bir anda adama esiyor freestyle'a giriyor. İlk başlarda enteresan ve eğlendirici geliyordu ama sonra albümleri öyle bir kaotik gelmeye başladı ki feci derecede rahatsız oldum. Dinlediğim diskografiler içerisinden en gariplerinden birisiydi diyebilirim. Abstract tarzda yapanlar, ki kendisi o tarzda yapıyor, zaten bir garip oluyor ama bu kadarını benim bünyem bile kaldıramadı. Öte yandan ilk albümlerinde özellikle, altyapılar da oynak, orası burası ayrı oynuyor affedersiniz. Bu da keza artı da olabilir sizler için aynı zamanda eksi de. Çok farklı enstrümanlar kullanıyor ve beatler hiçbir zaman birbirini tutmuyor, albüm içinde bunu rahat fark ediyorsunuz.
Yukarıda bahsettiğim freestyle olayını biraz açmak gerekirse abimiz zaten işin manyağı olmuş, Rhymesayers'ın freestyle Rap grubunda Eyedea ile zamanında ortalığı coşturmuşluğu var, 2006 yılları falan bu tabii. Kariyerinin başlangıcı da tam olarak o yıllara dayanıyor. Çevresi ise kendi kafasında isimlerden oluşan dar bir çember, zamanında yakın arkadaşı olan rahmetli Eyedea, Sadistik, Crescent Moon ve Capaciti... Lirikal anlamda kendisine kısa bir bakış atacak olursak gerçek üstü temalara değinmesi ve fazlaca simgeleme, benzetme kullanması ilk göze çarpan detay. Onun dışında çok garip ve eğlenceli lirikleri de var, bazen düşündürücü olabilirken bazen de wtf! tepkisi verdirtebiliyor. Artılarını ve eksilerini teraziye koyduktan sonra, muhtemelen eksi kısmı ağır basacaktır, diskografi sıralamasına da geçeyim.
Artıları:
- Freestyle yeteneği çok yüksek, kendini fazlasıyla geliştirdiği bir konu ve belli ki kafası kafiyelerle dolu.
- Lirikleri arada oldukça sorgulatıcı olurken bazen de güldürüyor, sözleri takip edilesi, diskografi boyunca bunun eğlencesi var.
- Altyapı seçimleri evet renkli ama mükemmel olduğunu söyleyemem, çeşitlilik burada kesinlikle bir avantaj sağlamamış. Çok birbirinden kopuk ve değişken altyapılarla ilerliyor albümler, bir süre sonra odaklanamıyor bile insan.
- Olur olmadık yerde, özellikle bir stüdyo albümünde kafasına esince freestyle atması hoş değil, belki kendisi ve çekirdek kitlesini hoşnut edebilir ama ciddi beklentiyle diskografisine giren bir dinleyici için hayal kırıklığı oluyor.
- Albümlerinde genelde bir karmaşa hakim. Cidden kafasına göre işini yapmayı ve diğer geri kalan kimseyi umursamayan bir adam kendisi, sanki dinlerken albümü üzerine pek uğraşmamış baştan savma bir şekilde geçiştirmiş gibi hissediyorsunuz.
- Alternatif Rock ve Punk sevgisi olduğu ortada, ve bunu da bize sürekli hissettiriyor, Rap dışı parçaları da albüme ekliyor. Belki bu sek Rap beklentisi içinde olmayan bir dinleyici için artı olabilir ama beni o kadar da mutlu etmedi.
1. This Will Work for Now
(Çıkış yılı, 2008)
Garip kapağı ve daha da garip içeriğiyle Kristoff Krane'in ilk albümü, yani en azından 2006'da grup olarak çıkardıkları Saturday Morning Soundtrack'i saymazsak öyle. Diskografisinden içime en çok sinen albüm bu oldu diyebilirim ama bunu dememin asıl sebebi sanırsam kendisinin farklı bir isim olmasının sadece bu albümde bütün havasını kaybetmesi. Evet farklı bir isim, farklı altyapılar ve temalar işliyor, şarkıların ortasında olmayacak hareketler yapıp değişimler katıyor, ama bir albüm için yeterli. Sonrasında durmadan bunları tekrar tekrar yaşayınca artık değişik olmaktan çıkıp kaotikliğe doğru yol alıyor ki yukarıda da buna defalarca değindim. O yüzden diskografisine girmeseniz bile en azından bu güzide albüme göz atmanızı öneririm, tatlı tatlı iki tane Eyedea düetiyle hem de.
Listeme aldığım şarkılar
Easy Way Out
Head Tripping
Miracle?
Drousy Dreamer
2. Fanfaronade
(Çıkış yılı, 2012)
Aslında bu albümün de hakkını yememek lazım, diskografisinde ikinci sıraya koyup yine ilk albüm kadar övebileceğim bir albüm. Daha düzenli en azından ve bu defa fazla deneysellik yok, altyapılar daha alışık olduğumuz türden ve en önemlisi sakin işler. Konuk listesi ilk defa kalabalık; Illogic, Buck 65, Sage Francis, Sadistik ve birkaç Underground isim daha. Konukların çoğu şahane bir uyum sağlamış, hepsi Krane'in kafasında adamlar olduğu için normal zaten.
Listeme aldığım şarkılar
One Man Show
Always Be a Friend
Got High
Feeler Felt
3. Picking Flowers Next To Roadkill
(Çıkış yılı, 2010)
Aslında şarkı sayısı ve süresine bakılınca tatmin eden bir albüm, hayal kırıklığı yaratacak ya da en basitinden sıkacak bir iş değil. Konsept güzel, lirikler her zaman ki gibi, altyapılar biraz daha derli toplu ama cidden beni çıldırtan nokta pert edilmiş Slug, P.O.S. ve Eyedea düeti, 3 şarkı. Krane'in diskografisi boyunca bu Rhymesayers paslaşmaları ilgimi en çok çeken şey oluyordu, düetli şarkıları görünce heyecanla giriyordum, bu albümde beni çok fazla üzdü. Ama yine de yazdığı en anlamlı ve düşündürücü şarkı sanırsam bu albümde, en azından benim için. Albümle aynı adı taşıyan parça.
Listeme aldığım şarkılar
Picking Flowers Next To Roadkill
Leave The Summer
4. Hunting For Father
(Çıkış yılı, 2010)
Her şeyin birbirine girdiği, ne bir düzenin ne de akışın ne de konu bütünlüğünün olduğu bir albüm, tam bir karmaşa ya, bildiğiniz hengame. İstanbul trafiği diyesim geliyor, hastane bekleme salonu diyesim geliyor, resmi kurumlardaki sıra diyesim geliyor, lanet edesim geliyor bu albüme. 1 saat 15 dakikalık bir dinleme süresinin olması da cabası. Kapağa bir anlam verebildiyseniz albümün de sırrını çözersiniz herhalde, çözerseniz de bana yazarsınız.
Listeme aldığım şarkılar
My Coffin
Brighter Side
5. Kairos, Pt. 2
(Çıkış yılı, 2018)
Kairos aslında yine deneyselliğin hat safhada olmasına rağmen daha değişik bir seri. Krisotff Krane'in Rap yeteneklerine ve işin matematiğine daha çok önem verdiği bir proje. İlk ayağında hiç ilgimi çeken bir parça olmamasına rağmen ikinci ayağında en azından hoşuma giden bir parça ayıkladım ve kısalığından dolayı dinlerken sıkılmadım. Yazının sonlarına gelmişken aklımda bir örnek canlandı onu da söyleyeyim, Kristoff Krane bizim Çernobil'e gerçekten fazlasıyla benziyor tarz olarak.
Listeme aldığım şarkılar
Nowhere
6. Saturday Morning Soundtrack
(Çıkış yılı, 2006)
(Ecid, Capaciti ve Impulse ile birlikte)
*Normalde bir gruplar ve grup albüm ile aynı adı taşımakta ama tek albümleri olduğu için bu diskografi değerlendirmesine dahil etmeyi doğru buldum*
Listeme aldığım şarkılar
Unoticed
Sıradaki yazıda daha normal bir MC arkadaşla görüşmek üzere. Sanatçı ve diskografisi hakkında sorusu olanlar, girmiş ve üzerine konuşmak isteyenler sosyal medya hesaplarımdan bana ulaşabilir. One luv.
Sadistik ile beraber yapmış olduğu albüm biraz daha su üstünde kalmışlardan hatırlananlardan dinlemeyen arkadaşlara kesinlikle tavsiye ederim.
YanıtlaSilhttps://www.youtube.com/watch?v=DyaT-GVFHXk